De eerste avond op Bal anand
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
22 Februari 2016 | Nederland, Zeddam
De eerste avond op Bal anand:
Inmiddels is het al middag geworden. Nadat ik mijn spullen in de kamer heb gezet, loop ik na beneden en vertelt Carla mij dat Sulu en een andere Nederlandse vrouw vanuit Umang deze kant op komen naar Bal anand. Om mij te begroeten en wegwijs te maken. Wat fijn, dat ze hier aan denken. Verder legt ze alles duidelijk uit en is zij heel rustig aanwezig, niks geen gestress. ofzo. Ook verteld ze wil je even praten loop maar gewoon binnen, dit kan altijd. Als je dan voor de eerste keer hier bent dan is dit een warme deken om je heen. Twee uur later arriveren Sulu en Rosa. Wat betreft met tijden en afspraken is het meestal een uurtje later. Wat hier erg gewoon is. Sulu was destijds de directrice van Bal anand, en was ook aanwezig toen ik binnen gebracht werd bijBal anand. Het is een klein lief vrouwtje wat tenger is gebouwd en inmiddels al 77 jaar oud is en nog steeds druk in de weer is, aangezien zij nu de directrice van Umang is. Na een hartelijk welkom, van beide vrouwen laat rosa mij de omgeving zien samen met een cliënt uit Umang. Op de hoek van de straat kopen we 3 kokosnoten van een vrouw die hier elke dag zit. En zo zit je dan op de grond in India een kokosnoot te drinken en te eten. Bizar hoor, enkele uren geleden zat ik nog in het vliegtuig. We lopen nog wat door de straat en tussen het verkeer door en gaan dan weer terug na Bal anand. En de kinderen komen weer op je af, Diedi Diedie!!! Dan is het tijd om met de Indische keuken kennis te maken. Na dat alle kinderen en ik zelf de handen hebben gewassen, gaan we zitten op de grond, een van de kinderen pakt de schaal met eten het ander kind pakt weer een stapel blikken borden. Dan is er een van de leiding die met de twee grote gietijzeren pannen aan komt lopen, deze worden ook op de grond gezet, en dan begint zij de borden een voor een vol te scheppen met rijst een sausje en tapatie, zo heet een platte pannenkoek hier, dit wordt bij alle gerechten geserveerd. In de middag krijgen de kinderen altijd groente bij de maaltijd. Alle kinderen praten door elkaar maar blijven rustig zitten tot dat zij hun bord krijgen. Het enige bestek wat hier eigenlijk wordt gebruikt zijn lepels. Verder eet je alles met je rechterhand, aangezien je hier met je linkerhand jezelf reinigt bij de toilet gang. Het smaak lekker, wel is de rijst wat plakkerig, ondertussen al meerdere rijst maaltijden gegeten en nog steeds is de rijst plakkerig. Maja wat wil je ook anders met zulke grote pannen en hoeveelheden. Het eten is scherp van smaak, wat overigens hier normaal is. Mijn darmen gaan vast sneller werken. Nadat het eten op is krijgen de kinderen gezuiverd water, in blikken bekers. De maaltijd duurt meestal niet langer dan 30 min. Na een blik op de klok zie ik dat het al weer half 9 in de avond is. Blijkbaar is hier altijd rond 20:00 etenstijd en tussen 4/5 uur smiddag krijgen we allemaal iets lekkers, koekjes, fruit,cake ect. Hier noemen ze dit uur snacktime. Rond de klok van21.00 gaan de kinderen allemaal slapen, alleen zag ik maar weinig bedjes vanmiddag, nadat ik de trappen oploop zie ik dat de kinderen vanaf 1 jaar allemaal op dunne matjes op een rij op de grond slapen. Zo gaat dat dus hier, de vloeren in Bal lanand worden overal voor gebruikt. Na elke maaltijd, adl momenten, wordt de vloer aangeveegd met een bezem van paarden haar, en daarna gedweild op de knieën met je handen en voeten. Aangekomen b op de vierde verdieping waar ook mijn kamer is. , zit de eerste dag er al weer op. Ongelooflijk wat een geweldig indrukwekkend land waar ik vandaan kom.
De tweede dag.
Na een heerlijke nachtrust op een dun matrasje, wordt ik gewekt door het gehuil van de kinderen. Nog niet wetend wat de dag gaat brengen. Kijk ik even uit mijn raam, en denk ik nu ben ik in mijn geboorteland. Het is nog onbegrijpelijk na de eerste dag zoveel indrukken opgedaan. Nadat ik een malaria pil met mijn banaan heb weggewerkt ga ik naar beneden, en kom ik Rosa tegen zij is bezig met het verzorgen van een cliënt van umang, aangezien de auto van Sulu na de garage moest bleven zij het hele weekend op bal anad, geheel onverwachts. Sara ging met de cliënte die ook mee was na de wedding van de lerares, en ik mag deze belevenis ook mee gaan maken. Geweldig, op je tweede dag een indische bruiloft meemaken, in Nederland is dit al een hele happening, laat staan hier in India!! Ontbijten doen ze hier in de ochtend ook uitgebreid het zijn hele maaltijden, zelf heb ik ‘s ochtends hier echt geen zin in, maar Rosa heeft het wel geprobeerd, en vertelde dat het heerlijk was. Wie weet ga ik het ook nog proberen. Nadat weer een kokosnoot hebben gegeten en gedronken. Gaan we ons klaarmaken voor de wedding. De cliënte wil graag helemaal in het roze gestyled worden. Oorbellen bindi en tas. Ze ziet er prachtig uit en is helemaal klaar voor deze dag. Ook rosa heeft een mooie jurk aan in Indische styl. De sari zijn hier al mooi van kleur en patroon, maar dit zijn werkelijk waar feestjurken, daar is de kleding die wij in Nederland dragen maar saai bij. Als dit al mooie feestjurken zijn, hoe zal dan de wedding dress eruit zien? Ik ga het over een uurtje zien. Als de taxi is gevarieerd en de rolstoel boven op het dak is gebonden, stappen we in en vertrekken we richting het gebouw waar de bruiloft plaats zal vinden. Van deze taxi is het plafon van de auto helemaal gedoceerd met gekleurde patronen en bloemen, wat een vrolijk gezicht. Na weer een hele belevenis op de weg, zijn we aangekomen. Het eerste wat we zien en horen is muziek en iedereen in gekleurde jurken en sari, de meeste mannen hebben lichte pakken aan met goud erin verwerkt. Verder zie je overal bloemen staan en is alles is feestelijk aangekleed, en tussen heel veel mensen kunnen we net de bruid en bruidegom zien. Na heel wat rituelen gaan we na binnen de bruid en de bruidegom en naaste familie zitten op een podium, en de gasten zitten er voor. Op dit podium gebeuren ook heel veel rituelen, waar ook de familie bij wordt betrokken. Tussen door krijgen we allemaal lekkere noten, vruchtensapjes en kleine stukjes vlees. Nadat alle rituelen zijn voltrokken is het inmiddels als half 3, wij zijn uitgenodigd om ook mee te komen eten, dit gaat als volgt, eerst feliciteren dr gasten de bruid en de bruidegom, daarna gaan we aan lange tafels zitten, hier staan allerlei bordjes op, en om de beurt komen de obers langs met hun schaal of pan eten en vullen je bakjes bij. Het eten was lekker en goed verzorgd. Nadat wij het eten op hadden. Gaan de bruid en bruidegom en de naaste familie eten. De trouwjurk van de bruidegom was erg mooi voor hier, zelf vindt ik het net te veel van het goeie, ook droeg zij overal gouden sieraden aan het voorgezicht wat hier de gewoonte is bij een bruiloft. Al met al was het weer een hele mooie ervaring en dat al aan het begin van mijn reis.
De 3de dag
Vandaag is het de derde dag, ik ga samen met Rosa na een moskee in het water te bekijken, we nemen een taxi, aangezien dit wel een uurtje rijden is. Aangekomen bij de zee lopen wij naar binnen via een viaduct. het is heel erg druk. Hele families lopen hier om na deze moskee te gaan. Hier midden in het viaduct ligt de eerste bedelaar op de grond die ik van dichtbij zie. Hij mist wat ledematen en roept verschillende dingen. We geven hem wat eten, en gaan weer verder, het is een hele lange boulevard met allerlei kraampjes die gemaakt zijn op bamboestokken langs de boulevard, zo heb je ruimte genoeg om te lopen. Hier zit om de twee meter een bedelaar oude mensen en kleine gezinnen en een groep mannen die allemaal verschillende ledematen missen, deze mannen hebben een krachten samengebonden en zingen een bede voor de mensen. En zo verdienen ze hun geld. De boulevard is erg lang, wat we ook tegen komen zijn mannen die zitten met een weegschaal, zo kan jij je voor die tijd je nog even wegen bizar hoor. Aangekomen bij de grote moskee, zie je iedereen van elkaar foto maken, ook zijn het weer mannen die een soort bede zingen, iedereen staat eromheen en geven geld en lopen daarna door na de moskee om daar hun rituelen uit te voeren. Na nog even op de rotsen gezeten te hebben, lopen we delfde weg weer terug, Waar weer alle bedelaars tegen komen. Zelf kan ik niet met mij verstand bij, dat deze mensen zo n leven hebben. En dat er zoveel mensen in India ook een goed leven hebben. En dan niet naar elkaar kunnen omkijken. Tevens is dit ook een taak van de regering in India, maar ja dat werkt hier allemaal anders. Wat mogen wij dan dankbaar zijn met ons mooie leven. Wij hebben weer andere problemen in ons land maar eigenlijk is dat niet te vergelijken met hier, dan zijn onze problemen maar klein. Na een klein stukje gereden te hebben met een ritsja komen we bij een soort strand met een park aan. Het strand is eigenlijk rotsachtig, over vuilnis en en alles is grauw van kleur. Voor de mooie stranden moet je in Goa zijn. Voor dat je het park binnen gaat hebben ze een gouden poort met allerlei olifanten, wat mooi. Het park bestaat uit vele palmbomen en bakjes en groenachtige planten, verder staat er een hele mooie poort. Met allerlei kleine beeldjes van olifantjes, Achter deze mooie poort ligt de grote zee.
De 4de dag
Weer een bijzondere gebeurtenis meegemaakt. Vandaag komen er gezinnen uit buitenland. Deze ouders hebben kinderen uit dit kindertehuis geadopteerd en komen ook weer terug om te kijken en her te beleven. Ook een Nederlands echtpaar met hun twee dochters, zij hebben hier 5 jaar gewoond, en willen graag meer informatie dan ze hebben. Ik ben ondertussen al aan het werk op de afdeling en wordt geroepen, of ik kan vertalen, aangezien de ouders nog niet zo goed Engels kunnen verstaan net als de meiden. Tja zelf kan ik ook niet zo goed Engels maar uiteraard ga ik het proberen, ook is het fijn voor hun dat zij met mij in het Nederlands kunnen praten. En dan begint Sulu te praten, de spanning neemt toe in het kantoor. de meiden en ouders stellen hun vragen en vertellen hun verhalen van vroeger. De antwoorden op de vraag die ze willen kan Sulu niet vinden, maar.. er is nog een ander hand geschreven administratie boek deze gaat Sulu opzoeken, het moment dat Sulu weer binnen komt met het boek, voel je een hoge spanning, zal het er in staan?? en ja hoor dan komen de antwoorden. De meiden hebben namen gekregen van gehele gezin, dit is zo mooi en indrukwekkend bij iedereen stromen de tranen over de wangen van opluchting, en blijdschap. Zelf voelde ik ook alle emoties weer door je lichaam gaan, zal ik ook nog meer te weten komen? Hier hoop ik volgende week antwoordt op te hebben. Nadat er wat foto s zijn genomen, gaan we naar boven.
Daar zijn nog twee gezinnen met hun geadopteerde kinderen uit Denemarken en Finland. Ook om te kijken waar hebben we onze eerste jaren geleefd. Op zo speciale dag voor hen hebben de kinderen van hier een speciaal programma voor hen gemaakt met muziek en dans, was het weer een feestelijke afsluiting.
Een jong kindje heeft vandaag een nieuw thuis gekregen.
Op de eerste dag was er een jongetje wat veel positieve aandacht vroeg. Ze vertelde mij dat hij de volgende dag geadopteerd zou worden door mensen in India. Wat mooi!! En apart om mee te maken. Doordat er onbekende mensen graag hun liefde aan dit kind wil geven verandert zijn hele leven. Hij krijgt persoonlijke aandacht , opvoeding en liefde en er ligt een hele nieuwe toekomst voor hem klaar. De volgende dag is het hier feest, taart, dansen en natuurlijk muziek. OP NAAR EEN MOOIE TOEKOMST VOOR HEM ZIJN VADER EN MOEDER!
Op de bijgevoegde foto's zie je de kamer van het kindertehuis waar ik verblijf.
Inmiddels is het al middag geworden. Nadat ik mijn spullen in de kamer heb gezet, loop ik na beneden en vertelt Carla mij dat Sulu en een andere Nederlandse vrouw vanuit Umang deze kant op komen naar Bal anand. Om mij te begroeten en wegwijs te maken. Wat fijn, dat ze hier aan denken. Verder legt ze alles duidelijk uit en is zij heel rustig aanwezig, niks geen gestress. ofzo. Ook verteld ze wil je even praten loop maar gewoon binnen, dit kan altijd. Als je dan voor de eerste keer hier bent dan is dit een warme deken om je heen. Twee uur later arriveren Sulu en Rosa. Wat betreft met tijden en afspraken is het meestal een uurtje later. Wat hier erg gewoon is. Sulu was destijds de directrice van Bal anand, en was ook aanwezig toen ik binnen gebracht werd bijBal anand. Het is een klein lief vrouwtje wat tenger is gebouwd en inmiddels al 77 jaar oud is en nog steeds druk in de weer is, aangezien zij nu de directrice van Umang is. Na een hartelijk welkom, van beide vrouwen laat rosa mij de omgeving zien samen met een cliënt uit Umang. Op de hoek van de straat kopen we 3 kokosnoten van een vrouw die hier elke dag zit. En zo zit je dan op de grond in India een kokosnoot te drinken en te eten. Bizar hoor, enkele uren geleden zat ik nog in het vliegtuig. We lopen nog wat door de straat en tussen het verkeer door en gaan dan weer terug na Bal anand. En de kinderen komen weer op je af, Diedi Diedie!!! Dan is het tijd om met de Indische keuken kennis te maken. Na dat alle kinderen en ik zelf de handen hebben gewassen, gaan we zitten op de grond, een van de kinderen pakt de schaal met eten het ander kind pakt weer een stapel blikken borden. Dan is er een van de leiding die met de twee grote gietijzeren pannen aan komt lopen, deze worden ook op de grond gezet, en dan begint zij de borden een voor een vol te scheppen met rijst een sausje en tapatie, zo heet een platte pannenkoek hier, dit wordt bij alle gerechten geserveerd. In de middag krijgen de kinderen altijd groente bij de maaltijd. Alle kinderen praten door elkaar maar blijven rustig zitten tot dat zij hun bord krijgen. Het enige bestek wat hier eigenlijk wordt gebruikt zijn lepels. Verder eet je alles met je rechterhand, aangezien je hier met je linkerhand jezelf reinigt bij de toilet gang. Het smaak lekker, wel is de rijst wat plakkerig, ondertussen al meerdere rijst maaltijden gegeten en nog steeds is de rijst plakkerig. Maja wat wil je ook anders met zulke grote pannen en hoeveelheden. Het eten is scherp van smaak, wat overigens hier normaal is. Mijn darmen gaan vast sneller werken. Nadat het eten op is krijgen de kinderen gezuiverd water, in blikken bekers. De maaltijd duurt meestal niet langer dan 30 min. Na een blik op de klok zie ik dat het al weer half 9 in de avond is. Blijkbaar is hier altijd rond 20:00 etenstijd en tussen 4/5 uur smiddag krijgen we allemaal iets lekkers, koekjes, fruit,cake ect. Hier noemen ze dit uur snacktime. Rond de klok van21.00 gaan de kinderen allemaal slapen, alleen zag ik maar weinig bedjes vanmiddag, nadat ik de trappen oploop zie ik dat de kinderen vanaf 1 jaar allemaal op dunne matjes op een rij op de grond slapen. Zo gaat dat dus hier, de vloeren in Bal lanand worden overal voor gebruikt. Na elke maaltijd, adl momenten, wordt de vloer aangeveegd met een bezem van paarden haar, en daarna gedweild op de knieën met je handen en voeten. Aangekomen b op de vierde verdieping waar ook mijn kamer is. , zit de eerste dag er al weer op. Ongelooflijk wat een geweldig indrukwekkend land waar ik vandaan kom.
De tweede dag.
Na een heerlijke nachtrust op een dun matrasje, wordt ik gewekt door het gehuil van de kinderen. Nog niet wetend wat de dag gaat brengen. Kijk ik even uit mijn raam, en denk ik nu ben ik in mijn geboorteland. Het is nog onbegrijpelijk na de eerste dag zoveel indrukken opgedaan. Nadat ik een malaria pil met mijn banaan heb weggewerkt ga ik naar beneden, en kom ik Rosa tegen zij is bezig met het verzorgen van een cliënt van umang, aangezien de auto van Sulu na de garage moest bleven zij het hele weekend op bal anad, geheel onverwachts. Sara ging met de cliënte die ook mee was na de wedding van de lerares, en ik mag deze belevenis ook mee gaan maken. Geweldig, op je tweede dag een indische bruiloft meemaken, in Nederland is dit al een hele happening, laat staan hier in India!! Ontbijten doen ze hier in de ochtend ook uitgebreid het zijn hele maaltijden, zelf heb ik ‘s ochtends hier echt geen zin in, maar Rosa heeft het wel geprobeerd, en vertelde dat het heerlijk was. Wie weet ga ik het ook nog proberen. Nadat weer een kokosnoot hebben gegeten en gedronken. Gaan we ons klaarmaken voor de wedding. De cliënte wil graag helemaal in het roze gestyled worden. Oorbellen bindi en tas. Ze ziet er prachtig uit en is helemaal klaar voor deze dag. Ook rosa heeft een mooie jurk aan in Indische styl. De sari zijn hier al mooi van kleur en patroon, maar dit zijn werkelijk waar feestjurken, daar is de kleding die wij in Nederland dragen maar saai bij. Als dit al mooie feestjurken zijn, hoe zal dan de wedding dress eruit zien? Ik ga het over een uurtje zien. Als de taxi is gevarieerd en de rolstoel boven op het dak is gebonden, stappen we in en vertrekken we richting het gebouw waar de bruiloft plaats zal vinden. Van deze taxi is het plafon van de auto helemaal gedoceerd met gekleurde patronen en bloemen, wat een vrolijk gezicht. Na weer een hele belevenis op de weg, zijn we aangekomen. Het eerste wat we zien en horen is muziek en iedereen in gekleurde jurken en sari, de meeste mannen hebben lichte pakken aan met goud erin verwerkt. Verder zie je overal bloemen staan en is alles is feestelijk aangekleed, en tussen heel veel mensen kunnen we net de bruid en bruidegom zien. Na heel wat rituelen gaan we na binnen de bruid en de bruidegom en naaste familie zitten op een podium, en de gasten zitten er voor. Op dit podium gebeuren ook heel veel rituelen, waar ook de familie bij wordt betrokken. Tussen door krijgen we allemaal lekkere noten, vruchtensapjes en kleine stukjes vlees. Nadat alle rituelen zijn voltrokken is het inmiddels als half 3, wij zijn uitgenodigd om ook mee te komen eten, dit gaat als volgt, eerst feliciteren dr gasten de bruid en de bruidegom, daarna gaan we aan lange tafels zitten, hier staan allerlei bordjes op, en om de beurt komen de obers langs met hun schaal of pan eten en vullen je bakjes bij. Het eten was lekker en goed verzorgd. Nadat wij het eten op hadden. Gaan de bruid en bruidegom en de naaste familie eten. De trouwjurk van de bruidegom was erg mooi voor hier, zelf vindt ik het net te veel van het goeie, ook droeg zij overal gouden sieraden aan het voorgezicht wat hier de gewoonte is bij een bruiloft. Al met al was het weer een hele mooie ervaring en dat al aan het begin van mijn reis.
De 3de dag
Vandaag is het de derde dag, ik ga samen met Rosa na een moskee in het water te bekijken, we nemen een taxi, aangezien dit wel een uurtje rijden is. Aangekomen bij de zee lopen wij naar binnen via een viaduct. het is heel erg druk. Hele families lopen hier om na deze moskee te gaan. Hier midden in het viaduct ligt de eerste bedelaar op de grond die ik van dichtbij zie. Hij mist wat ledematen en roept verschillende dingen. We geven hem wat eten, en gaan weer verder, het is een hele lange boulevard met allerlei kraampjes die gemaakt zijn op bamboestokken langs de boulevard, zo heb je ruimte genoeg om te lopen. Hier zit om de twee meter een bedelaar oude mensen en kleine gezinnen en een groep mannen die allemaal verschillende ledematen missen, deze mannen hebben een krachten samengebonden en zingen een bede voor de mensen. En zo verdienen ze hun geld. De boulevard is erg lang, wat we ook tegen komen zijn mannen die zitten met een weegschaal, zo kan jij je voor die tijd je nog even wegen bizar hoor. Aangekomen bij de grote moskee, zie je iedereen van elkaar foto maken, ook zijn het weer mannen die een soort bede zingen, iedereen staat eromheen en geven geld en lopen daarna door na de moskee om daar hun rituelen uit te voeren. Na nog even op de rotsen gezeten te hebben, lopen we delfde weg weer terug, Waar weer alle bedelaars tegen komen. Zelf kan ik niet met mij verstand bij, dat deze mensen zo n leven hebben. En dat er zoveel mensen in India ook een goed leven hebben. En dan niet naar elkaar kunnen omkijken. Tevens is dit ook een taak van de regering in India, maar ja dat werkt hier allemaal anders. Wat mogen wij dan dankbaar zijn met ons mooie leven. Wij hebben weer andere problemen in ons land maar eigenlijk is dat niet te vergelijken met hier, dan zijn onze problemen maar klein. Na een klein stukje gereden te hebben met een ritsja komen we bij een soort strand met een park aan. Het strand is eigenlijk rotsachtig, over vuilnis en en alles is grauw van kleur. Voor de mooie stranden moet je in Goa zijn. Voor dat je het park binnen gaat hebben ze een gouden poort met allerlei olifanten, wat mooi. Het park bestaat uit vele palmbomen en bakjes en groenachtige planten, verder staat er een hele mooie poort. Met allerlei kleine beeldjes van olifantjes, Achter deze mooie poort ligt de grote zee.
De 4de dag
Weer een bijzondere gebeurtenis meegemaakt. Vandaag komen er gezinnen uit buitenland. Deze ouders hebben kinderen uit dit kindertehuis geadopteerd en komen ook weer terug om te kijken en her te beleven. Ook een Nederlands echtpaar met hun twee dochters, zij hebben hier 5 jaar gewoond, en willen graag meer informatie dan ze hebben. Ik ben ondertussen al aan het werk op de afdeling en wordt geroepen, of ik kan vertalen, aangezien de ouders nog niet zo goed Engels kunnen verstaan net als de meiden. Tja zelf kan ik ook niet zo goed Engels maar uiteraard ga ik het proberen, ook is het fijn voor hun dat zij met mij in het Nederlands kunnen praten. En dan begint Sulu te praten, de spanning neemt toe in het kantoor. de meiden en ouders stellen hun vragen en vertellen hun verhalen van vroeger. De antwoorden op de vraag die ze willen kan Sulu niet vinden, maar.. er is nog een ander hand geschreven administratie boek deze gaat Sulu opzoeken, het moment dat Sulu weer binnen komt met het boek, voel je een hoge spanning, zal het er in staan?? en ja hoor dan komen de antwoorden. De meiden hebben namen gekregen van gehele gezin, dit is zo mooi en indrukwekkend bij iedereen stromen de tranen over de wangen van opluchting, en blijdschap. Zelf voelde ik ook alle emoties weer door je lichaam gaan, zal ik ook nog meer te weten komen? Hier hoop ik volgende week antwoordt op te hebben. Nadat er wat foto s zijn genomen, gaan we naar boven.
Daar zijn nog twee gezinnen met hun geadopteerde kinderen uit Denemarken en Finland. Ook om te kijken waar hebben we onze eerste jaren geleefd. Op zo speciale dag voor hen hebben de kinderen van hier een speciaal programma voor hen gemaakt met muziek en dans, was het weer een feestelijke afsluiting.
Een jong kindje heeft vandaag een nieuw thuis gekregen.
Op de eerste dag was er een jongetje wat veel positieve aandacht vroeg. Ze vertelde mij dat hij de volgende dag geadopteerd zou worden door mensen in India. Wat mooi!! En apart om mee te maken. Doordat er onbekende mensen graag hun liefde aan dit kind wil geven verandert zijn hele leven. Hij krijgt persoonlijke aandacht , opvoeding en liefde en er ligt een hele nieuwe toekomst voor hem klaar. De volgende dag is het hier feest, taart, dansen en natuurlijk muziek. OP NAAR EEN MOOIE TOEKOMST VOOR HEM ZIJN VADER EN MOEDER!
Op de bijgevoegde foto's zie je de kamer van het kindertehuis waar ik verblijf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
